بر خلاف بسیاری از باور های اشتباهمان در مورد واژه ی "شعار"، باید گفت که با توجه به قرارگرفتن در جامعه ای که برای زندگی کردن آن را انتخاب کرده ایم و قوانین و فرهنگ حاکم بر آن جامعه، شعار یعنی فریاد باورهایمان؛ و یعنی با توجه به قرار گرفتن در میدان عمل، آنجا که لزوم هست، با تمامی اعتماد به نفسمان، شعائر خود را عملی کردن.متاسفانه برای بسیاری از انسان ها به تصور خودشان شعائر غیرقابل درک است و از آن دوری می کنند؛ زیرا بر این باورند که مخاطب شعائر، شخصیتیست با سنی خاص.
عده ای هم بر اساس عقیده های متفاوت خود، فقط به دنبال شنیدن شعارها هستند و بدون در نظر گرفتن نتایج عمل به آن، با نهایت سعی خود به آن بی اعتنا می شوند. و در کنار این دو دسته، عده ای هم می باشند که شعائر را می شنوند و چون با تفکر و تحقیق به این باور رسیده اند که قطعا این شعار در جامعه ی اسلامی بر اساس تفکر و ریزبینی دقیق بوده و قطعا سرنوشت ساز می باشد، با نهایت سعی و تلاش خود و اعتماد به دولت، آن را عملی می سازند.
شما از کدام دسته می باشید؟
دسته ی اول ؟ دسته ی دوم ؟ و یا دسته ی سوم ؟
