همدلی و همزبانی میان کارگزار و کارفرما. معنایی بدیع و مهم در فرهنگ سیاسی است که رهبر فرزانهی انقلاب سال 1394 شمسی را با عطف توجه به آن، سالِ «همدلی و همزبانی دولت و ملت» نامیدند. و این نامگذاری میرود تا تصورها از ارتباط عموماً حقوقی و خشک کارفرما و کارگزار را به فضای آکنده از دیگرخواهیِ «همدلی و همزبانی» ببرد و برگی دیگر بر دفتر مضامین بلند برخاسته از فرهنگ انقلاب اسلامی بیفزاید.همدلی را «توانِ خود را جای دیگران گذاشتن» دانستهاند. اما سخن به ارتباط کارفرما و کارگزار که میرسد قصه وضع جالبی به خود میگیرد. کارفرمایی که قرار است تلاش کند «خود را جای کارگزار بگذارد» چه وضعی خواهد داشت؟ یا کارگزاری که میخواهد لحظهای «جای کارفرما بنشیند و دنیا را از چشم او نگاه کند» چه منظرهای خواهد دید؟