استفاده از دنیای مجازی و فضای سایبر یک ضرورت اجتنابناپذیر است، به طوری که میتوان گفت در این رابطه یک جبر تاریخی به وجود آمده است یعنی ما مجبوریم تا بسیاری از نیازهای خود را از این طریق تأمین کنیم.در حقیقت فضای مجازی چاقوی دولبهای است که از آن میتوان هم در جهت توسعه و تبادل اطلاعات مفید استفاده کرد و در کنار اینها هم عدهای از آن به عنوان بستر و ابزاری در جهت ضربه زدن به منافع حیاتی دیگران استفاده میکنند. ، بنابراین همان طور که در دنیای واقعی میبایست به منظور آمادگی دفاعی در مقابل تهاجم دشمن سازمانی منسجم را به عنوان ارتش تشکیل دهیم تا بتوانیم در مقابل تهاجم دشمن ایستادگی کرده و پاسخ مناسب را بدهیم، در فضای مجازی هم بایستی سازوکاری را به منظور مقابله با تهدیدات احتمالی در نظر بگیریم.
با گسترش فرهنگ انقلاب اسلامی ایران در جهان، دشمنان تمام امکانات خود را تجهیز کرده است تا درنبردی پرچم اسلام ناب محمدی را ناپدید کنند.یکی ازابزارهای بسیار مهم در این جنگ، "فضای سایبر" است که بخش عمدهای از این فضای به بخش وبلاگی تعلق دارد. با وجود شبکه های اجتماعی در تمام کشورهای دنیا، سرویس های وبلاگی از بیشترین مخاطب برخوردار هستند و این مسئله اهمیت و توجه به این بخش را میرساند.مشکل اصلی آن است که به علت تعدد بسیار وبلاگ ها، مطرح شدن و گفتمان سازی توسط وبلاگ نویس ها دشوار است و خلاء مرجعی برای وبلاگ نویسان به شدن احساس میشود.دنیا به سمت فضای مجازی در حال حرکت است امروز فضای مجازی، مرزهای فیزیکی را درهم نوردیده و جغرافیا کم رنگ تر شده است؛ چراکه در این فضا به راحتی می توانیم به دیگر نقاط دنیا دسترسی داشته و تبادل ارتباطات و اطلاعات کنیم.امروزه یک فرد، یک اتاق، یک سازمان کوچک و حتی یک کانون فرهنکی می تواند جریان ساز اجتماعی باشد.
وبلاگ و وبلاگنویسی یک پدیدهی ساده و بسیط نیست. وبلاگ هم مانند همهی ابزارهایی که با انسان پیوند خورده، پیچیدگیهای انسانی به خود گرفته است، و روز به روز هم پیچیدگیهایش بیشتر میشود.این رسانه در اولین روزهای تولدش، تنها یک تکنولوژی بود که برای استفاده، نیاز به اندکی اطلاعات فنی داشت و اندکی هم انگیزه برای نوشتن. و هر چه گذشته است در عین حفظ شاخصههای ذاتیاش روز به روز به شخصیت انسان نزدیکتر شده است. درستتر البته این است که بگوییم انسان وجوه شخصیتی خود را به وبلاگ انتقال داده است. وبلاگنویسی هنر سختی است؛ هنری که روز به روز بیشتر به زندگی معمولی ما شبیه میشود. انگار چارهای نیست از اینکه بپذیریم دنیای مجازی جای خوبی برای فرار از زندگی حقیقی نیست؛ چرا که انسان –شاید حتی ناخودآگاه- ابزارهای دیجیتال را هم با قانونهای انسانی بازسازی میکند.در خصوص چگونگی شبکه سازی در فضای حقیقی باید بسیار هوشمندانه عمل کرد. باید تمامی مظاهر اختلاف را کنار گذاشت تا یکپارچگی ظاهر شود. در خصوص فضای مجازی نیز این مسئله صادق است اگر وحدت شیعه و سنی چه در فضای مجازی و چه فضای اجتماعی به صورتی هوشمندانه و آگاهانه صورت گیرد، جهان اسلام از این موهبت بزرگ، یعنی اتحاد پیروان دین مبین اسلام بهره مند خواهد شد. اتحاد ملت اسلامی با یکدیگر همواره مورد تاکید امام راحل(ره) و مقام معظم رهبری بوده است.