اعتماد به یکدیگر، ترجمان همدلی و هم‌زبانی

عهد در لغت به معنای پاسداری و سرکشی کردن و حفظ چیزی می‌باشدو در اصطلاح به قراردادها و پیمان‌هایی که باید آنها را حفظ کرد و دقیقاً رعایت نمود عهد گفته می‌شود.مهمترین سرمایه یک جامعه اعتمادی است که افراد به یکدیگر دارند و هر چیزی که این اعتماد و همبستگی را تقویت کند، مایه سعادت و پیشرفت جامعه است و هر آنچه که به آن لطمه بزند، عامل شکست و بدبختی است.

سراسر دنیا با موضوع «اعتماد» درگیر هستند. برخی می توانند سطوح بالایی از اعتماد را ایجاد و حفظ کنند. با اینحال بسیاری در این کار موفق نیستند، بنابراین، همیشه چرخه های منفی و نزولی کم اعتمادی و عدم اعتماد ایجاد می کنند بحران شدید کم اعتمادی که در سراسر دنیا وجود دارد، با تاثیرات زیانباری که بر زندگی اجتماعی و رفاه مالی دارد، موسسات و شرکت های دنیا و روابط کاری و زندگی های شخصی را در کام خود می کشد. روابط و فرهنگ های با «اعتماد زیاد»، نه تنها باعث افزایش کامیابی می شوند، بلکه انرژی و شادی را نیز افزایش می دهند.

کلمه ی "اصل" یا برخی "کدهای شناسایی خاص" در تبلیغات یا روی کالاهای مصرفی، فراوان دیده می شود. گویا این راهی است ناگزیر برای آن که تولید کنندگان بتوانند اعتماد مصرف کنندگان را به دست آورند. فروشندگان هم مصرانه در حال قبولاندن این نکته به مشتریانشان هستند که خدمات و کالایشان اصلی است. بارها از خود پرسیده ایم که چه مقدار از شنیده هایمان "راست" است. پرسشی که پاسخ به آن می تواند مناسبات انسانی در خانواده و اجتماع را به نحوی گاه برگشت ناپذیر تحت تاثیر قرار دهد.

در روزگاری که بازار مصرف انواع داروهای ضد اضطراب و یا تجویزهای مختلف برای آرامش در کنار انواع   کلاس های رنگارنگ مانند یوگا و مدیتیشن از تلاش های بعضاً نافرجام جامعه برای رسیدن به یک فضای امن ذهنی حکایت دارد به نظر می رسد رجوع به مفاهیم بنیادی در مناسبات انسانی و باز فهمی آن ها راهی مطمئن یرای اصلاح است و در زمره ی این مفاهیم، "اعتماد" اجتماعی است. مفهومی که به سبب اهمیت در تعالیم دینی بسیار مورد توجه قرار گرفته تا حدی که دروغ به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل آسیب به این سرمایه اجتماعی، در رأس گناهان کبیره قرار گرفته است.

این که بی اعتمادی و نگرانی های اجتماعی ناشی از آن می تواند تهدیدی قطعی برای سلامت روان جامعه باشد امری است که احتمالاً مقبول همگان است و تلاش برای رفع این آسیب وظیفه ای است که هر یک از ما برای حراست از امنیت خود و خانواده هایمان بر عهده داریم. اصلاح درک شخصی و اجتماعی از "مصلحت" و "منفعت" که درک اشتباه آنها به شیوع رفتارهای غلط و اعتمادسوز در جامعه انجامیده یکی از این تلاش های ضروری است. ما نیازمند مهربانی بیشتری نسبت به یکدیگریم آنچنان که رنج تسکین ناپذیر سردی و بی اعتمادی را به گرما و امنیت اجتماعی بدل سازد تا دیگر روایت های سالخورده از فضای شاید پر مهر سالهای دور در روستاها و شهرها، غبطه ها بر نیانگیزد.

راستی به کجا چنین شتابان! اینکه نمی توان جلوی تغییر در روش ها و امکانات زیستن را گرفت و یا گذشتن از ساختار سنتی و رسیدن به جهان مدرن پدیده ای ناگزیر در جهان ماست و اینکه بسیاری از مناسبات مبتنی بر اعتماد، به شکل سنتی قابل بازآوری نیست چندان محل اختلاف نیست. اما واقعیت آن است که اصل فضیلت رفتار مبتنی بر اعتماد و پرهیز از دروغ، ازلی – ابدی است و ناگزیر باید مبنای مناسبات نوین در جامعه ی امروز قرار گیرد. اصلی که بسیاری از ما برای رسیدن به منافع گذرای شخصی یا گروهی به راحتی به آن پشت پا می زنیم و با مصلحت اندیشی های ویرانگر، چشم بر زشتی "ناراستی" های اعتمادسوزمان فرو می بندیم. غافل از اینکه با هر عملی که به اعتماد شخصی و اجتماعی آسیب می زند در واقع فضا را برای خود نا امن می سازیم. سهم هریک از ما برای آغاز این موج تغییر ارزشمند اجتماعی، یگانه و بی جایگزین است. بیایید راحت تر، اعتماد کنیم و اعتمادآفرین رفتار کنیم و ایمان داشته باشیم که هر کس در هر کار نیکی پیشقدم باشد بیش از دیگران از آثار آن بهره می برد و این باوری است که حاصل آن قطعاً امنیت، رفاه و آرامش بیشتر برای همگان است. فراموش نکنیم که:

                              این جهان کوه است و فعل ما ندا              سوی ما آید نداها را صدا

زیباترین و محکم‌ترین چیزی که میتواند ویرانیها را آباد کند اعتماد است و افسوس که از میان ما رفته است،کسانی‌ کمک میکنند و نگرانند که آیا این کمک به مقصد می‌رسد!و کسانی‌ در پی‌ یافتن فرد مطمئنی هستند که امانت خود را به او بسپارند تا به آسیب دیدگان برسد،راستی‌ اگر در جامعه‌ای اعتماد نباشد سنگ روی سنگ بند نمی‌‌شود و هیچ چیز به سرعت سرو سامان نمی‌گیرد،بیایید به یکدیگر اعتماد کنیم و به امانت یکدیگر خیانت نکنیم،بیایید دعا کنیم این خصلت شریف به جامعه ما برگردد،من،تو،او اعضا این جامعه هستیم ،اگر میتوانیم خودمان حامل امانتهای مردم باشیم و اگر نمیتوانیم امانت داران را بیابیم و وظیفه خود را انجام دهیم،دست در دست یکدیگر دهیم تا اعتماد دوباره به جامعه ما برگردد ،گمان نیک‌ ببریم و در عین حال برای به ثمر رسیدن این گمان نیک‌ تلاش کنیم. نقطه مشترک همدلی و همزبانی مد نظر رهبر معظم انقلاب اعتماد و درک متقابل است. همدلی و هم‌زبانی از منظر رهبری، صمیمیت و اعتماد داشتن به یکدیگر است و همکاری، انسجام، هم‌افزایی و به یکدیگر کمک کردن و اتحاد در حوزه‌های مختلف است که این‌ها ترجمان همدلی و هم‌زبانی است.  امید که بتوانیم در سال جدید با نگاهی نو ، همدلی و هم زبانی، به سوی فردایی آرام تر، مهربان تر و سرشار از امنیت و رفاه قدم برداریم.